Aí vén o maio

Aquí vén o maio de frores cuberto...

 puxéronse á porta cantándome os nenos;

 i os puchos furados pra min estendendo, 

pedíronme crocas dos meus castiñeiros. 

 Pasai, rapaciños, calados e quedos; 

que o que é polo de hoxe que darvos non teño. 

Eu sónvo-lo probe do pobo gallego: 

pra min non hai maio, ¡pra min sempre é inverno!... 

 Cando eu me atopare de donos liberto

 i o pan non me quiten trabucos e préstemos, 

e como os do abade frorezan meus eidos, 

chegado habrá entonces o maio que eu quero.

 ¿Queredes castañas dos meus castiñeiros?... 

Cantádeme un maio sin bruxas nin demos: 

un maio sin segas, usuras nin preitos, 

sin quintas, nin portas, nin foros, nin cregos. 

 Manuel Curros Enríquez.